Wyłączniki instalacyjne
Każda Instalacja elektryczna musi być bezwzględnie zabezpieczona przed skutkami przeciążeń prądowych. Do niedawna jeszcze powszechnie czyniło się to przy pomocy bezpieczników topikowych, a nieco rzadziej przy użyciu bezpieczników automatycznych. Zadaniem takiego zabezpieczenia jest przerwanie obwodu, gdy płynący w nim prąd przekroczy dopuszczalne wartości; bez tego mogłaby ulec zniszczeniu instalacja, np. poprzez przepalenie przewodu ukrytego w ścianie. Począwszy od lat dziewięćdziesiątych, w Polsce do zabezpieczania instalacji elektrycznych zaczęto stosować tzw. wyłączniki nadprądowe, zwane też wyłącznikami nadmiarowo-prądowymi lub też wyłącznikami instalacyjnymi typu DS w powszechnym słownictwie określanych mianem „eska”.
Charakterystyka wyłączników nadmiarowo-prądowych
- Każdy wyłącznik nadprądowy ma dwa wyzwalacze:
- zwarciowy (elektromagnetyczny lub elektroniczny)
- przeciążeniowy (termobimetaliczny lub elektroniczny)
Oczywiście w zależności od potrzeb w różnych obwodach stosuje się wyłączniki o różnych parametrach. Parametrów tych jest bardzo dużo, a jednym z nich są prądy znamionowe. Prądem znamionowym określamy tak ustalony poziom prądu pracy konkretnego urządzenia elektrycznego, przy którym owo urządzenie zachowuje się zgodnie z jego przeznaczeniem. Większość wyłączników nadprądowych ma dodatkowe akcesoria, wśród których możemy np. wskazać styki pomocnicze AUX, alarmy oraz wyzwalacze wzrostowe lub podnapięciowe. Bardzo istotnym elementem każdego takiego wyłącznika jest tzw. komora gaszeniowa do tłumienia łuku elektrycznego.





